این سخن از کیست؟

در طول این سى سال، بنده در جاهاى مختلف که بودم  ... - از نزدیک کسانى را مشاهده کرده‌ام که واقعاً تعطیلى نمیشناسند، استراحت نمیشناسند؛ مایلند همه‌ى لحظاتشان را صرف همین کارى که بر عهده‌ى آنها محول است، قرار بدهند. البته من همین جا به شما عرض بکنم؛ موافق اینجور کار کردن نیستم. بنده معتقدم کار بایستى جورى برنامه‌ریزى و تنظیم بشود که انسان بتواند به خانواده‌ى خود، به فرزندان خود، به روابط عاطفى بپردازد؛ خودش را له نکند. ولى خوب، بعضى هستند؛ حالا واقعاً یا ظرفیت زیادى دارند، به همه چیز در جاى خود میپردازند و ظرف کار را لبریز میکنند، یا اینکه از جاهاى دیگر کم میگذارند و به کار اضافه میکنند.